Ia prosypaius' kazhdoe utro,
Ko mne prikhodiat moi druz'ia,
Oni prinosiat mne portvejn i pivo,
No ia znaiu: oni nenavidiat menia.
A ia ne znaiu, zachem ia zhivu, nu i bu-bu-bu-bu s nim,
A ia ne znaiu, zachem ia zhivu, nu i bu-bu-bu-bu s nim,
U menia est' zhaba - redkostnaia dura.
I ia bu-bu ee kazhdyj den',
I nam davno plevat' drug na druga.
Ia by brosil ee, no brosat' len'.
A ia ne znaiu, zachem ia zhivu, nu i bu-bu-bu-bu s nim,
A ia ne znaiu, zachem ia zhivu, nu i bu-bu-bu-bu s nim, Bu!
I kazhdyj den' ia khozhu na rabotu.
(Vsem bylo b luchshe, esli b ia ne khodil),
No esli ia umru, to kto togda vspomnit
O tom, chto ia kogda-to zhil?
A ia ne znaiu, zachem ia zhivu, nu i bu-bu-bu-bu s nim,
A ia ne znaiu, zachem ia zhivu, nu i bu-bu-bu-bu s nim!